Het verhaal van de soepsteen
Er was eens een vagebond die door het
land van de pizza en de pasta trok en zich zo goed en zo kwaad als het ging
door het leven sloeg. Vaak bleef zijn maag leeg en de wind floot door zijn
versleten kleren.
Op een dag vond de man dat een warm soepje hem goed zou doen. Wel bezat hij geen enkele lire, maar hij wist dat in een boerenhuis in de buurt een vrouw woonde die wat simpel was. Dus besloot hij daar zijn geluk te beproeven. Bij de rivier zocht hij een mooie ronde steen uit die de grootte van een okkernoot bezat. Daarna liep hij naar het boerenhuis en vroeg de vrouw of hij misschien een pan en wat schoon water kon krijgen. Zodra de pan met het water voor hem stond, waste hij de steen tot die helemaal schoon was en glom. De boerin stond erbij en keek verwonderd toe.
"Je geeft je veel moeite voor die steen," zei ze.
"Waarom niet, goede vrouw," antwoordde de vagebond, "het is immers ook een soepsteen."
"Een soepsteen?" vroeg de vrouw verwonderd, "betekent dat soms dat je met deze steen soep kan koken?"
"Zeker," antwoordde de vagebond zonder van zijn werk op te kijken, "en zelfs een heel bijzonder smakelijke soep."
"Wat zeg je nou? En kan iedereen dat?"
"Ja zeker," zei de vagebond, "natuurlijk heb je er wel een beetje verstand voor nodig."
"Ja dan..;" zei de vrouw verbaasd, "wil je me misschien verklappen hoe je zo'n soep van die soepsteen maakt?"
"Met groot genoegen, beste vrouw," riep de arme hongerige man uit.
Hij gooide het vuile water weg, liep met de vrouw het huis in, zette de pan op het vuur, goot er een halve liter schoon water in en legde er toen voorzichtig de steen bij.
"Zo," zei hij en wreef in zijn handen, "nu kunnen we beginnen met het koken."
De vrouw keek oplettend toe, opdat haar geen enkele handeling ontging.
"Wat spijsaroma, laurier en zout zouden geen kwaad kunnen," mompelde de hongerige man.
De boerenvrouw rende al weg om de kruiden te halen. Het water begon te koken en de hongerige man fronste zijn voorhoofd: "Het bindt niet genoeg," zei de man als bij zichzelf, "een beetje rijstmeel zou er nog bij moeten."
De vrouw gaf hem gauw het rijstmeel aan.
De man roerde. De vrouw staarde geboeid naar de steen op de bodem van de pan, die nu nog slechts onduidelijk te zien was. "Ach," zei de vagebond, "ik zie daar een restje noedels die je zeker aan je hond wilde geven. Dat restje is beter op zijn plaats in onze soep."
De boerenvrouw was eigenlijk helemaal niet van plan het restje noedels aan haar hond te voeren maar opdat haar niets zou ontgaan, gehoorzaamde zij de vagebond zonder tegenspraak.
De man proefde de soep: ."..smaakt goed en krachtig. Er ontbreken alleen nog een paar wortelen."
En zonder zich om de vrouw te bekommeren die haar ogen niet van de borrelende soep in de pan nam, schilde de arme hongerige man een half dozijn wortelen en deed die in de soep.
"De steen kookt goed uit," verklaarde hij, nadat hij nogmaals geproefd had, "maar weet je wat de soep op smaak af zou kunnen maken? Een paar uien en prei!" Zo gezegd, zo gedaan. De hongerige man sneed de uien en prei en gooide ze in de pan.
"Zo," verkondigde hij, "nu zijn we klaar. En dat zal je smaken... zo'n goede soep heb je nog nooit eerder gegeten. Wil je eens even proeven?"
"Een beetje maar," zei de boerenvrouw, "ik heb net mijn middageten op. Hier is een klein bord. Als je daar wat voor me in wilt doen. O ja... het smaakt voortreffelijk. Wat zo'n soepsteen geen wonderen kan doen! Kun je me de steen niet verkopen?"
"Ik geef je hem cadeau," zei de vagebond royaal, terwijl de warme soep prettig door zijn koude en uitgehongerde lichaam in zijn maag stroomde.
"Dat is al te goed," zei de boerenvrouw, "maar dan moet je me een plezier doen, en ook een paar kleinigheden van mij aannemen. Wat tabak, een stuk worst... en hier, neem ook nog dit flesje met zelfgestookte jenever. Ik laat me niet graag door iemand in goedgeefsheid overtreffen."
De vagebond bedankte haar. Hij had zijn soep op. Hij stak de geschenken in zijn zakken en stond op. "Hartelijk bedankt, goede vrouw," zei hij, "nu moet ik weer verder om ook elders aan de mensen te tonen hoe je met een soepsteen omgaat. Het beste en veel geluk!"
Daarop ging hij weer op weg. De simpele vrouw bleef haar buurvrouwen maar doorzagen over de heerlijke soep die je met een soepsteen kunt maken. En daar zij zich ook iedere keer precies aan het recept van de landloper hield, lukten haar soepjes met de soepsteen steeds heel voortreffelijk.
Op een dag vond de man dat een warm soepje hem goed zou doen. Wel bezat hij geen enkele lire, maar hij wist dat in een boerenhuis in de buurt een vrouw woonde die wat simpel was. Dus besloot hij daar zijn geluk te beproeven. Bij de rivier zocht hij een mooie ronde steen uit die de grootte van een okkernoot bezat. Daarna liep hij naar het boerenhuis en vroeg de vrouw of hij misschien een pan en wat schoon water kon krijgen. Zodra de pan met het water voor hem stond, waste hij de steen tot die helemaal schoon was en glom. De boerin stond erbij en keek verwonderd toe.
"Je geeft je veel moeite voor die steen," zei ze.
"Waarom niet, goede vrouw," antwoordde de vagebond, "het is immers ook een soepsteen."
"Een soepsteen?" vroeg de vrouw verwonderd, "betekent dat soms dat je met deze steen soep kan koken?"
"Zeker," antwoordde de vagebond zonder van zijn werk op te kijken, "en zelfs een heel bijzonder smakelijke soep."
"Wat zeg je nou? En kan iedereen dat?"
"Ja zeker," zei de vagebond, "natuurlijk heb je er wel een beetje verstand voor nodig."
"Ja dan..;" zei de vrouw verbaasd, "wil je me misschien verklappen hoe je zo'n soep van die soepsteen maakt?"
"Met groot genoegen, beste vrouw," riep de arme hongerige man uit.
Hij gooide het vuile water weg, liep met de vrouw het huis in, zette de pan op het vuur, goot er een halve liter schoon water in en legde er toen voorzichtig de steen bij.
"Zo," zei hij en wreef in zijn handen, "nu kunnen we beginnen met het koken."
De vrouw keek oplettend toe, opdat haar geen enkele handeling ontging.
"Wat spijsaroma, laurier en zout zouden geen kwaad kunnen," mompelde de hongerige man.
De boerenvrouw rende al weg om de kruiden te halen. Het water begon te koken en de hongerige man fronste zijn voorhoofd: "Het bindt niet genoeg," zei de man als bij zichzelf, "een beetje rijstmeel zou er nog bij moeten."
De vrouw gaf hem gauw het rijstmeel aan.
De man roerde. De vrouw staarde geboeid naar de steen op de bodem van de pan, die nu nog slechts onduidelijk te zien was. "Ach," zei de vagebond, "ik zie daar een restje noedels die je zeker aan je hond wilde geven. Dat restje is beter op zijn plaats in onze soep."
De boerenvrouw was eigenlijk helemaal niet van plan het restje noedels aan haar hond te voeren maar opdat haar niets zou ontgaan, gehoorzaamde zij de vagebond zonder tegenspraak.
De man proefde de soep: ."..smaakt goed en krachtig. Er ontbreken alleen nog een paar wortelen."
En zonder zich om de vrouw te bekommeren die haar ogen niet van de borrelende soep in de pan nam, schilde de arme hongerige man een half dozijn wortelen en deed die in de soep.
"De steen kookt goed uit," verklaarde hij, nadat hij nogmaals geproefd had, "maar weet je wat de soep op smaak af zou kunnen maken? Een paar uien en prei!" Zo gezegd, zo gedaan. De hongerige man sneed de uien en prei en gooide ze in de pan.
"Zo," verkondigde hij, "nu zijn we klaar. En dat zal je smaken... zo'n goede soep heb je nog nooit eerder gegeten. Wil je eens even proeven?"
"Een beetje maar," zei de boerenvrouw, "ik heb net mijn middageten op. Hier is een klein bord. Als je daar wat voor me in wilt doen. O ja... het smaakt voortreffelijk. Wat zo'n soepsteen geen wonderen kan doen! Kun je me de steen niet verkopen?"
"Ik geef je hem cadeau," zei de vagebond royaal, terwijl de warme soep prettig door zijn koude en uitgehongerde lichaam in zijn maag stroomde.
"Dat is al te goed," zei de boerenvrouw, "maar dan moet je me een plezier doen, en ook een paar kleinigheden van mij aannemen. Wat tabak, een stuk worst... en hier, neem ook nog dit flesje met zelfgestookte jenever. Ik laat me niet graag door iemand in goedgeefsheid overtreffen."
De vagebond bedankte haar. Hij had zijn soep op. Hij stak de geschenken in zijn zakken en stond op. "Hartelijk bedankt, goede vrouw," zei hij, "nu moet ik weer verder om ook elders aan de mensen te tonen hoe je met een soepsteen omgaat. Het beste en veel geluk!"
Daarop ging hij weer op weg. De simpele vrouw bleef haar buurvrouwen maar doorzagen over de heerlijke soep die je met een soepsteen kunt maken. En daar zij zich ook iedere keer precies aan het recept van de landloper hield, lukten haar soepjes met de soepsteen steeds heel voortreffelijk.
Knallende Minestrone
Kruidige Foccacia
Italian Chocolate Cake
Wat kan zo’n warm soepje met een stukje brood toch
deugd doen!
En dan hebben we de cake nog niet eens geproefd.
Dit is echt genieten!
Minestrone
Minestrone is een Italiaanse groentesoep. Minestra is Italiaans
voor soep, minestrone het vergrootwoord daarvan. Minestrone wordt ook wel
"de grote soep" genoemd door de vele ingrediënten welke het kan
bevatten. Minestrone is een dikke soep, die
afhankelijk van de regio waar ze vandaan komt vaak met rijst of pasta wordt
gegeten. Er bestaat geen echt recept voor
minestrone, omdat het wordt bereid met de verse groenten die
in een bepaald seizoen voorhanden
zijn. Vroeger werd het vaak gemaakt van groenten die overbleven van de
bereiding van andere gerechten — een kliekjessoep dus.
Ingrediënten
Prei, ui,
wortel, selder, knolselder, courgetten, palmkool, tomatenstukjes, witte
boontjes, knoflook, laurierblad, spijsaroma, zeezout, wakamé, olijfolie,
vermicelli, basilicum, peterselie.
Bereidingswijze
Fruit de
fijngesneden groenten en knoflook aan met wat olijfolie. Zet onder water en
breng aan de kook.
Voeg
laurierblad, fijngesnipperde wakamé, tomatenstukjes en witte boontjes toe. Laat
het geheel gaar koken. Voeg op laatste vermicelli, verse fijngesnipperde
peterselie en basilicum toe.
Breng op smaak
met spijsaroma en zeezout.
De soepsteen levert goed werk!
Focaccia
Focaccia is een plat Italiaans brood, bestrooid met verse
rozemarijn en grof zeezout (eventueel met olijfjes)
Ingrediënten
500 gr bloem, 250 ml water, 1 zakje droge gist, 3 eetlepels olijfolie,
snufje zeezout, 1 eetlepel oregano, 1 eetlepel basilicum, snufje knoflook, grof
zout, rozemarijnblaadjes, olijfjes
Bereidingswijze
Meng de bloem, gist, olijfolie, oregano, basilicum, knoflook en 250 ml
lauw water.
Kneed het geheel tot een samenhangend deeg. Voeg een snufje zout toe en
kneed het geheel nog
10 -15 min.
Vorm van het deeg een bal. Bestrijk met olijfolie en leg hem in een kom.
Dek de kom af met een vochtige doek of plastic folie en laat het deeg op
een warme plaats ca. 1 uur rijzen tot het in volume is verdubbeld.
Kneed het deeg nog even en rol het dan op een met bloem bestoven
werkvlak uit tot een dunne ovale lap van 1/2 cm dik.
Leg het op een ingevette bakplaat.
Verwarm de oven voor op 240 graden.
Druk met de vingers wat kuiltjes in het deeg. Doe in de kuiltjes olijfjes.
Bestrijk het met olijfolie en strooi er wat rozemarijn en grof zeezout over.
Bak de focaccia in ongeveer 20 min. op 200° lichtbruin en krokant in het midden van de oven.
Leg het op een ingevette bakplaat.
Verwarm de oven voor op 240 graden.
Druk met de vingers wat kuiltjes in het deeg. Doe in de kuiltjes olijfjes.
Bestrijk het met olijfolie en strooi er wat rozemarijn en grof zeezout over.
Bak de focaccia in ongeveer 20 min. op 200° lichtbruin en krokant in het midden van de oven.
Italian Chocolate Cake
Ingrediënten
500gr tarwemeel, 1 zakje bakpoeder, cacaopoeder, zoetmiddel,
carobe hagelslag, 3 eitjes, 50 gr boter, water
Carobepoeder = gemalen peulen van de Johannesbroodboom, die veel
voorkomt in het Middellandse Zeegebied.
Bereidingswijze
Meng al de ingrediënten tot
een stevig beslag.
Doe in een ingeoliede vorm en
bak in de oven ongeveer 50 min op 180°C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten